هشت رذیله 18 / ناسپاسی 15 / ایام الله 7 / عید غدیر 5
| سه شنبه, ۲۲ مهر ۱۳۹۳، ۱۱:۱۵ ب.ظ
سلام علیکم - بسم الله
این آخرین بحث ما درباره غدیر است. و اختصاص دارد به پاسخ به سؤالی که در شماره قبلتر مطرح نمودم:
چرا خداوند آیه اکمال را میان بحث مردار قرار داده است؟
پاسخ معروفی که در کتب تفسیری نوشته شده است این است که این راهی برای تحریف نشدن آیه مورد نظر است. زیرا با حذف آن - با توجه به این که آیه 3 سوره مائده آیه طولانی است - مسلمین متوجه این حذف می شدند.
ولی به نظر نمی رسد این پاسخ خیلی قانع کننده باشد. زیرا اگر تحریف کنندگان بخاطر ترس از آنانی که قرآن را حفظ بودند، این آیه را حذف ننمودند، این آیه اگر مستقلا هم می آمد باز هم نمی توانستند آن را حذف کنند. چنان که آیه ولایت و تبلیغ را حذف ننمودند.
اصلا تحریف نشدن قرآن بخاطر اراده خداوند بوده است که فرمود: انا نزلنا الذکر و انا له لحافظون (حجر: 9)
یکی دیگر از پاسخها می تواند این باشد که خداوند می خواهد با این نوع چینش بفرمایید: ما که از بیان دقیق حکم مردار و ذکر هشت مصداق برای آن باز نمی مانیم، چطور حرفی از تکلیف امت بعد از پیامبر نمی زنیم!! قرآن بعد از اتمام آیه اکمال بر می گردد و حکم مردار را تمام می کند که باز تأکیدی نموده باشد بر ضرورت پرداختن به مهمترین موضوع قرآن که همانا مسئله خلافت بعد از پیامبر است.
پاسخ دیگر شاید این باشد که وقتی خوردن گوسفندی تنها وقتی حلال است که هنگام ذبح او نام خداوند برده شده باشد و در غیر این صورت به هر نحو دیگری که باشد، گوسفند مردار است و خوردنش حرام، آیا می توان قبول نمود حکومت جامعه اسلامی نیازمند به ذکر نام خداوند در آغاز آن نباشد؟!
آیا خداوندی که مردم را در همه امور راهنمایی کرده ولی در امر حکومت به حال خود رها نموده است، رحمان است یا رحیم؟ این رها نمودن مردم نشان رحمانیت خداوند است یا رحیمیت او؟ آیا اولین غاصب، وقتی بر اولین منبر خود رفت و اولین سخنان را به عنوان اولین خلیفه بعد از رسول الله بر زبان جاری نمود، هنگام بسم الله الرحمان الرحیم چه تصوری از رحمت خداوند داشت؟ خداوندی که همه اسباب مادی و معنویش در اوج کمال است چطور راضی بوده است که پر ارج ترین بندگانش کنار زده شود و فردی که کم ترین فضیلت هم برای او در میدان جهاد و علم و کاردانی گزارش نشده است سکان دار این کشتی اقیانوس پیما شود.
خداوند را شاکریم که به ما حداقل فهم را داد تا بفهمیم خداوند - در موضوع خلافت بعد از رسول خدا - از که و از چه و چرا ناراضی بود و به شدت خشمگین!
و از او می خواهیم این حداقل را رشد دهد تا به همه رضایتمندیها و غضب نمودنهایش درباره همه امور آگاه شویم.
آنها که از آن حداقل هم بی بهره اند هیچ امیدی نداشه باشند که گامی و یا نیم گامی در مسیر رشد بردارند زیرا ان شکرتم لازیدنکم. شکر حداقلهای فهم، انسان را به حداکثر علم و معرفت و شعور می رساند.
چرا خداوند آیه اکمال را میان بحث مردار قرار داده است؟
پاسخ معروفی که در کتب تفسیری نوشته شده است این است که این راهی برای تحریف نشدن آیه مورد نظر است. زیرا با حذف آن - با توجه به این که آیه 3 سوره مائده آیه طولانی است - مسلمین متوجه این حذف می شدند.
ولی به نظر نمی رسد این پاسخ خیلی قانع کننده باشد. زیرا اگر تحریف کنندگان بخاطر ترس از آنانی که قرآن را حفظ بودند، این آیه را حذف ننمودند، این آیه اگر مستقلا هم می آمد باز هم نمی توانستند آن را حذف کنند. چنان که آیه ولایت و تبلیغ را حذف ننمودند.
اصلا تحریف نشدن قرآن بخاطر اراده خداوند بوده است که فرمود: انا نزلنا الذکر و انا له لحافظون (حجر: 9)
یکی دیگر از پاسخها می تواند این باشد که خداوند می خواهد با این نوع چینش بفرمایید: ما که از بیان دقیق حکم مردار و ذکر هشت مصداق برای آن باز نمی مانیم، چطور حرفی از تکلیف امت بعد از پیامبر نمی زنیم!! قرآن بعد از اتمام آیه اکمال بر می گردد و حکم مردار را تمام می کند که باز تأکیدی نموده باشد بر ضرورت پرداختن به مهمترین موضوع قرآن که همانا مسئله خلافت بعد از پیامبر است.
پاسخ دیگر شاید این باشد که وقتی خوردن گوسفندی تنها وقتی حلال است که هنگام ذبح او نام خداوند برده شده باشد و در غیر این صورت به هر نحو دیگری که باشد، گوسفند مردار است و خوردنش حرام، آیا می توان قبول نمود حکومت جامعه اسلامی نیازمند به ذکر نام خداوند در آغاز آن نباشد؟!
آیا خداوندی که مردم را در همه امور راهنمایی کرده ولی در امر حکومت به حال خود رها نموده است، رحمان است یا رحیم؟ این رها نمودن مردم نشان رحمانیت خداوند است یا رحیمیت او؟ آیا اولین غاصب، وقتی بر اولین منبر خود رفت و اولین سخنان را به عنوان اولین خلیفه بعد از رسول الله بر زبان جاری نمود، هنگام بسم الله الرحمان الرحیم چه تصوری از رحمت خداوند داشت؟ خداوندی که همه اسباب مادی و معنویش در اوج کمال است چطور راضی بوده است که پر ارج ترین بندگانش کنار زده شود و فردی که کم ترین فضیلت هم برای او در میدان جهاد و علم و کاردانی گزارش نشده است سکان دار این کشتی اقیانوس پیما شود.
خداوند را شاکریم که به ما حداقل فهم را داد تا بفهمیم خداوند - در موضوع خلافت بعد از رسول خدا - از که و از چه و چرا ناراضی بود و به شدت خشمگین!
و از او می خواهیم این حداقل را رشد دهد تا به همه رضایتمندیها و غضب نمودنهایش درباره همه امور آگاه شویم.
آنها که از آن حداقل هم بی بهره اند هیچ امیدی نداشه باشند که گامی و یا نیم گامی در مسیر رشد بردارند زیرا ان شکرتم لازیدنکم. شکر حداقلهای فهم، انسان را به حداکثر علم و معرفت و شعور می رساند.
- ۱ نظر
- ۲۲ مهر ۹۳ ، ۲۳:۱۵