هشت رذیله 158 / ستمگری 25 / حقوق 24 / اعمال عبادی 7 / جهاد

سلام علیکم - بسم الله

---

جهاد یکی دیگر از اعمال عبادی اسلام است. شاید در میان اعمال عبادی بیشترین ستم به جهاد روا شده است. وضعیت اسفبار مسلمین در طول تاریخ و ستمی که به آنها از طرف حکّام ستمگر شده است خود گواه بر ستم زیاد در حق «جهاد» است. زیرا اگر مسلمین جهاد را با توجه به شرائط آن انجام می دادند این چنین مجبور نبودند هر گونه ستمی را از طرف سیاسیونشان تحمل کنند.

اصولا ستم دیگری بر ما، بخاطر ستم ما به خودمان است! یعنی ابتداء این ما هستیم که ستمی انجام می دهیم. ستم دیگری موجی است که خود آن را بوجود آوردیم!

اگر در وقت مناسب خود و زیر نظر امام معصوم و یا نائب ایشان جهاد صورت می گرفت و به تبع آن ولی خداوند بر کرسی حکومت تکیه می زد آن وقت زمینه عمل به همه احکام اسلامی مهیا می شد و با اجراء شدن احکام اسلامی انسان به همان بهشتی برمی گشت که حضرت آدم در ابتدای خلقت در آن اسکان داده شده بود.

همین مقدار رشدی را هم که اسلام بدست آورده است و ابهتی که در مقابل کفار کسب نموده است همه مرهون جهاد و مدیون جهادگران و شهدای عالیمقام است.

همه انبیاء علیهم السلام دستور به جهاد داشتند. این گونه نبود که مثلا حضرت عیسی علیه السلام مأمور به تذکر نکات اخلاقی باشد ولی پیامبر اسلام مأمور به جهاد باشد خیر. قران می فرماید:

وَ کَأَیِّنْ مِنْ نَبِیٍّ قاتَلَ مَعَهُ رِبِّیُّونَ‏ کَثیرٌ (آل عمران: 146)

چه بسیار پیامبرانى که مردان الهى فراوانى به همراه آنان جنگ کردند!

همچنین می فرماید:

لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَیِّناتِ وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْکِتابَ وَ الْمیزانَ لِیَقُومَ‏ النَّاسُ‏ بِالْقِسْطِ وَ أَنْزَلْنَا الْحَدیدَ فیهِ بَأْسٌ شَدیدٌ وَ مَنافِعُ لِلنَّاسِ وَ لِیَعْلَمَ اللَّهُ مَنْ یَنْصُرُهُ وَ رُسُلَهُ بِالْغَیْبِ إِنَّ اللَّهَ قَوِیٌّ عَزیزٌ (حدید: 25)

ما رسولان خود را با دلایل روشن فرستادیم، و با آنها کتاب (آسمانى) و میزان (شناسایى حقّ از باطل و قوانین عادلانه) نازل کردیم تا مردم قیام به عدالت کنند؛ و آهن را نازل کردیم که در آن نیروى شدید و منافعى براى مردم است، تا خداوند بداند چه کسى او و رسولانش را یارى مى‏کند بى‏آنکه او را ببینند؛ خداوند قوىّ و شکست‏ناپذیر است!

این دو آیه حکایت از این می کند که همه انبیاء - و به تبع آنها اوصیای آنها - اهل جهاد بودند منتها بسیاری از آنها مورد یاری توسط امتهایشان قرار نداشتند و لذا با تقیه زیر سلطه حکام جور زندگی می کردند و مخفیانه به فعالیت روشنگری خود ادامه می دادند.

تنها با جهاد است که انسانها می توانند با آسودگی خداوند را عبادت کنند و به هدف خلقت که همانا عبادت خدای یگانه است برسند: 

لَوْ لا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ‏ صَوامِعُ وَ بِیَعٌ وَ صَلَواتٌ وَ مَساجِدُ یُذْکَرُ فیهَا اسْمُ اللَّهِ کَثیراً وَ لَیَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ یَنْصُرُهُ (حج: 40)

اگر خداوند بعضى از مردم را بوسیله بعضى دیگر دفع نکند، دیرها و صومعه‏ها، و معابد یهود و نصارا، و مساجدى که نام خدا در آن بسیار برده مى‏شود، ویران مى‏گردد! و خداوند کسانى را که یارى او کنند (و از آیینش دفاع نمایند) یارى مى‏کند.

حق چهاد بر مسلمین این است که امامان معصوم علیهم السلام با جان و مال یاری شوند. به این حق ستم شد. توبه هر گناهی به جبران گناه انجام شده است. توبه از ستم در حق جهاد، دعا نمودن برای فرج امام زمان علیه السلام است. برای اثبات این که این دعا و انتظار به حق است نه به لاف، باید زیر بیرق نائب ایشان - امام خامنه ای - سینه ای که از بصیرت انباشته شده است را سپر تیرها نمود.

بدون اثبات ولایتمداری زیر بیرق ولایت فقیه، دعای فرج جانی ندارد و به هیچ استجابتی نیز نخواهد رسید!

پاورقی / کلیدداران انبار داس

حمید رسایی: برخی از کاربران شبکه های مجازی ام، این پیام را برایم ارسال کرده اند و احتمالا  برای شما هم ارسال کرده باشند.
پاسخی دادم که آن را منتشر می کنم تا احتمالا اگر عزیز دیگری قصد ارسال این پیام را دارد، خود را به زحمت نیندازد.

پیامک دریافتی:
هموطن اصولگرای من،
دلگیر نباش و خشم را فراموش کن.
ما با دستانی بسته،
با یارانی در حبس،
با رهبرانی ممنوع التصویر،
با کاندیداهای رد صلاحیت شده،
در این انتخابات پیروز شدیم.
با خشم بسیار تو و آن لحن عجیبت،
که از میان ما مبارز می طلبیدی،
ما وارد صحنه شدیم.
و بدون هیچ ابزاری و یا حمایت از جانب نهادهای قدرت رای دادیم،
و پیروز شدیم.
اما تو از ما نترس،
چون ما برای انتقام گرفتن نیامدیم.
چون ما برای وحشت نیامده ایم.
چون ما تو را در خلوت زندگیت نخواهیم آزرد،
و در ملا عام به باد کتک نمیگیریم.
چون ما شوکر برقی و باتوم نداریم
بلکه
ما آمده ایم برای آزادی و برای آرامش.
ما معتقدیم ایران متعلق به همه ایرانیان است.

جواب ارسالی من:
دوست عزیزم سلام
نمی دانم آیا می دانید که چرا مردم درباره بزرگان شما چنین تصوری پیدا کرده اند؟!
اما به نظرم تواضع می فرمایید،
کاندیداهای شما دستانشان باز بود که چند ده میلیارد برای تبلیغات در تهران خرج کردند،
یارانی که فکر می کنید در حبس هستند، سونا و جکوزی و لب دریای شان ترک نمی شود،
رهبران ممنوع التصویرتان هم که تمام ظرفیت شبکه های مجازی و ماهواره ها در خدمتشان بود،
اتفاقا ما با شما هموطنان عزیزمان سر جنگ نداریم و تاکنون هم از صف شما «هل من مبارز» نطلبیده ایم.
بلکه خون دل خوردیم تا سران کودتا و فتنه و عوامل آنها که وقتی رأی نمی آوردند، بانک و اتوبوس و مسجد و پایگاه بسیج آتش می زدند را آرام کردیم
و به آنها "فهماندیم" که دمکراسی و تن دادن به نتیجه  "انتخابات" آدابی دارد.
حتی مجبور شدیم برایشان کلاس عملی بگذاریم و در انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ با اینکه فرد منتخب، 0/7 درصد بیشتر رأی داشت، به او تبریک گفتیم و در عمل هم به این جماعت فهماندیم که وقتی کسی رأی نمی آورد، نباید از این رفتارهای تخریبی داشته باشد.
الحمدلله موفق هم بودیم. چون الان شاهدیم که در اکثر شهرها و استانها علیرغم رأی نیاوردن اصلاح طلبان و اعتدالی ها، وابستگان به سران فتنه و کودتا، مشکلی پیش نیاورده اند اما در تهران به دلیل احتمال فتنه اکبر، میدان را واگذار کردیم تا مال و جان مردم تهران در امان بماند.
 ما درباره کاندیداهایی که به اسم اصلاحات و اعتدال رأی آورده اند چنین تصوری نداریم که آنها برای انتقام و وحشت و آزار و اذیت  دیگران آمده اند.
اگر آنها درباره خود چنین برداشتی دارند، به خودشان و رفتاری که دوستان قبلی شان داشته اند، برمی گردد.
انکار نمی کنم که البته از یک چیز می ترسیم.
و آن اینکه رییس جمهور اعتدالی هم همین طور سخن می گفت، اما طور دیگری عمل کرد.
می گفت من با کلید آمدم نه داس، بعدا معلوم شد با کلید انبار داس آمده.
می گفت ادب مرد به ز دولت اوست، اما تاکنون 50 صفت توهین آمیز به منتقدانش داده است.
می گفت آمده ام تا هم چرخ کارخانه ها بچرخد و هم چرخ سانترفیوژها، ولی فعلا هر دو چرخ، پنچر است.
راستش را بخواهید وقتی ادعا می کنید که برای این کارها نیامده اید، کمی می ترسیم که نکند شما هم مثل آقای روحانی می گویید برای این کارها نیامده اید، اما مثل او عمل کنید و مثل او مشهور شوید به دولت راستگویان...
راستی ما هم معتقدم ایران برای همه ایرانیان است، اما نمی دانم چرا از آن جنس دوستانتان که شعار می دادند «نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران» هیچ کس  در صف مدافعان حرم که امنیت امروز ایران را به ارمغان آورده اند، دیده نمی شوند.