هشت رذیله 102 / لجاجت 54 / توبه از لجاجت 49 / شرح دعای استغفار 48 (بند 40)

سلام علیکم - بسم الله

---

دعای استغفار بند 40

اللَّهُمَّ وَ أَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ دَعَتْنِی الرُّخْصَةُ فَحَلَلْتُهُ لِنَفْسِی وَ هُوَ فِیمَا عِنْدَکَ مُحَرَّمٌ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اغْفِرْهُ لِی یَا خَیْرَ الْغَافِرِینَ.
بار خدایا ! از تو آمرزش میطلبم برای هر گناهی که رخصت در آن انگیزه ی من شد تا برای خود حلال دانستم، در حالی که نزد تو حرام بود؛ پس بر محمد و آل محمد درود فرست و این گونه گناهم را بیامرز ای بهترین آمرزندگان!

لغت:

الرخصة (رخص)، به معنای آسانگیری در کار و عدم سختگیری در آن

شرح:

هر انسانی به راحتی می تواند گناه کند! هر چند بعضی از گناهان نیازمند به ابزار و مقدماتی دارد که از عهده بعضی تهیه این ابزار و مقدمات مشکل و حتی ناممکن است ولی بسیاری از گناهان این چنین نیستند. مثلا دروغ و غیبت و خودارضایی براحتی قابل انجام است.

همان قسمت نخست از گناهان نیز که به سختی برای همه قابل تحقق است ولی هر کسی می تواند راضی با انجام آنها باشد و انجام آنها را آرزو کند.

مثلا کشتن انبیاء الهی در زمانهای قبل انجام گرفته است دیگر قابل تحقق نیست ولی بسیاری از انسانها انجام آنها را آرزو می کنند.

پس هر انسانی رخصت انجام هر گناهی را دارد حال یا با انجام آن و یا را راضی بودن به انجام آن و آرزوی آن!

در فراز فوق این تصور غلط از ذهن زوده شده است که صرف آسانی انجام یک گناه و طبعا فراوانی آن در جامعه سبب حلال شدن آن نمی گردد. بلکه همچنان نزد خداوند آن گناه، حرام است!