پاسخ / صفات ظاهر دشمنان

سؤال 143:

سلام علیکم 

در حدیثی خواندم که امام صادق علیه السلام  بعضی از صفات ظاهری دشمنان اهل بیت را بیان بیان کرده بودند مثلا  کسی که در خلقتش نقصی باشد،کسی که در چشم راست او پیچیدگی خاصی باشد،کسی که چشمش ابی است،زنازاده،ابرص،کسی که جذام دارد یا منکوح باشد و اهل بعضی از شهرها نیز مثل ری و موصل و سجستان نیز مذمت شده اند.چگونه میشود این حدیث را توجیه کرد و برای ان مصداق پیدا کرد. ادرس در کتاب الخصال و بحار الانوار میباشد
پاسخ:
هر کدام از مواردی که ذکر کرده اید توضیح خودش را دارد!
مثلا آبی بودن چشم، رومیان که اینک از آنان به عنوان غربیان یاد می شود دشمنان سرسخت اسلام بودند و هستند و چون رنگ چشم آنها بیشتر آبی بوده، چشمان آبی می توانسته است نشانه ای از دشمنی فرد با اسلام باشد!
و یا انحراف یکی از چشمها می تواند نشان از این باشد که فرد هم علاقه به اهل البیت داد و هم علاقه به دشمنان دارد و همین سب خواهد شد تا مورد استفاده دشمن قرار گیرد پس باری پرهیز از شر او باید او را هم دشمن فرض کرد!
یه نفر به حضرت علی علیه السلام اظهار ارادت کرد حضرت از او در باره محبت عثمان سؤال نمود آن شخص نسبت به او هم اظهار ارادت نمود! حضرت به او فرمود یا کور باش و یا بینا نه این که چشمی سالم و چشمی معیوب داشته باشی !
خداوند با توجه به آگاهی که از آینده انسانها دارد، و می داند آنها در چه درچه از پاکی و یا ناپاکی قرار خواهند گرفت، قالب جسمانی و یا محیط اجتماعی آنها را طبق وضعیت روح آنها مشخص میکند.
در روایات ما مکررا این حقیقت ذکر شده است که دشمنان اسلام همه زنا زاده اند.
البته این قانون غالب است نه دائمی لذا بسیار دیده شده است که انسانی اهل کمال دارای والدین و خویشان منحرف بوده است.
البته وجه دیگر زنازاده بودن دشمنان اسلام این است که آنها از کنیزانی به دینا امده بودند که اصل جنگی که این کنیزان غنائم آن جنگ بودند، مورد رضایت امام معصوم آن زمان نبوده است و یا خمس غنائم آن جنگ به امام پرداخت نشده است و ایندو سبب حرت تصرف در کنیزان در نتیجه حرام زادگی فرزندان بدنیا آمده آنها می شود!
البته امامان معصوم به شعیان خود اجازه نزدیکی به این کنیزان را داده بودند!
و یا در زمان اهل البیت علیهم السلام بعضی از شهرها در تصرف دشمنان آنها بوده اند در نتیجه این هشدار به اصحابد اده می شود که وقتی کسی را از ساکنین آن شهرها ملاقات کردید اصل بر دشمنی این شخص بگذارید مگر این خلاف آن برای شما ثابت شود!
خلاصه این که نشانه های فوق، نشانه های قطعی برای دشمنی نیست بلکه فقط به عنوان یه علامتی برای هشدار بوده استو هشداری که حتما باید اصحاب اهل البیت که در تقیه بوده اند به آن توجه می کردند!