هشت رذیله 78 / لجاجت 30 / توبه از لجاجت 25 / شرح دعای استغفار 24 (بند 16)

سلام علیکم - بسم الله

---

دعای استغفار بند 16

اللَّهُمَّ وَ أَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ عَیَّرْتُ بِهِ أَحَداً مِنْ خَلْقِکَ أَوْ قَبَّحْتُهُ مِنْ فِعْلِ أَحَدٍ مِنْ بَرِیَّتِکَ ثُمَّ تَقَحَّمْتُ عَلَیْهِ وَ انْتَهَکْتُهُ جُرْأَةً مِنِّی عَلَى مَعْصِیَتِکَ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اغْفِرْهُ لِی یَا خَیْرَ الْغَافِرِینَ.
بار خدایا ، از تو آمرزش میطلبم برای هر گناهی که کسی از بندگانت را به آن سرزنش کردم؛ یا در فعل کسی از مخلوقاتت آن گناه را تقبیح کردم، اما پس از آن خودم وارد آن گناه شدم و مرتکب گشتم به خاطر جرأتی که از من بر عصیانت سر زد؛ پس بر محمد و آل محمد و آل محمد درود فرست و این گونه گناهم را بر بیامرز ای بهترین آمرزندگان!

لغت:

تعییر، به معنای خارج نمودن یک شیء است از جایگاهش! (ندید گرفتن جایگاه اجتماعی و احترام افراد!)

بریّة، از واژه بری و برء گرفته شده است که به معنای منزه و پیراسته بودن است! بریه یعنی مردم. از این نظر به مردم بریه گفته می شود که انگاری آنها را تراش داده اند و از آنچه آنها را از هم متفاوت می کند مبرا ساخته اند. پس وقتی برای اشاره به ناس (مردم) از بریه استفاده می شود یعنی مردم بدون تفاوتهای فردیشان مورد نظر قرار گرفته است!

اقتحام (قحم) به معنای ورود به چیزی است با جدیت و مشقت!

شرح:

بند فوق تکیه بر دو نکته دارد:

نکته نخست این که: سرزنش انسانها بخاطر گناهانشان موجب آلوده شدن به همان گناهان می شود!

مگر پای انسان بر کدام ساحل امنی وجود دارد که این چنین دیگری را بخاطر لغزشهایش سرزنش و تحقیر می کند؟ صد سال هم که تقوا داشته باشد باز هم اطمینانی است که در فردا روز بعد از جشن صد سالگی چگونه فریفته شود و به ندای نفس و شیطان لبیک گوید!

نکته دوم این که: چه بسیار آنها که با تعصب زیاد نهی از منکر می کنند ولی خود ولعی عجیب در انجام منکرات دارند! این دسته از آدمها بیشترین دافعه را نسبت به دین دارند!

دین داران بیشتر متهم به ریاکاری هستند! آنها متهم هستند که دین را وسیله ای برای ارتزاق و کسب جاه و مقام قرار داده اند! حتی متهم هستند که دین را به نفع خود آسان و سخت می کنند و  نه دین خدا را که دین خود را تبلیغ می کنند.

چرا باید انبیاء و پیکهای الهی معصوم باشند؟ زیرا که اگر مردم از آنها خطا ببینند حجت بر آنها تمام نمی شود و نمی توانند روز قیامت شهادت بر معذور نبودن بر زشتکاری اتهایشان بدهند!

خداوند امت اسلامی را شاهد بر دیگر امتها قرار داده است (حج: 78) ولی وقتی آنها می بینند چگونه جامعه اسلامی آلوده زشتکاریها شده است، چگونه این امت می تواند روز قیامت شهادت بر علیه کفار بدهد؟! و این یک نتیجه بیشتر نمی دهد و آن این که امتی را می توان اسلامی نامید که بتواند در محکمه الهی شهادت بر عدم معذوریت بر گناه دیگران بدهد! و امتی می تواند این شهادت را بدهد که اهل زشتکاری نباشد!