هشت رذیله 38 / شتابزدگی 10 / استجابت دعا 3 / مقدمات دعا

سلام علیکم - بسم الله

---

دعا کردن درخواست نمودن از خداوند است! این درخواست چه از روی ترس از خداوند باشد و این که بالاخره همه قدرتها دست اوست و تنها اوست که می تواند در زندگی ما تغییری خارج از علل و اسباب کند و یا از روی عشق باشد، در هر دو صورت دعا باید با ابهت باشد.
دعا اگر از روی عشق به خداوند باشد از این روی باید با ابهت و هراس طرح شود که شخصی که دعا می کند نگران این نکته است که نکند درخواستش، خلوص عشقش را زیر سؤال ببرد. نکند او از ابتدا برای این عاشق خداوند شده است که از قدرت خدا بهره بگیرد. که در این صورت دیگر نام عشق را نمی شود بر نوع رابطه اش با خداوند گذاشت بلکه بیشتر طمع زیبنده این رابطه است.
الان در مقام قضاوت نیستیم و نمی خواهیم بگوییم باید رابطه ما با خداوند ترس باشد و یا طمع و یا عشق، می خواهیم بگویم رابطه هر چه باشد، باید دعا با ابهت باشد. ساده انگاشته نشود. آدابش رعایت گردد. از سخن گفتنهای معمول فاصله بگیرد. لااقل شبیه درخواستهای ما از بالاتری های مان باشد.
دعاها بسته به میزان اهمیتی که برای ما دارند از ادبها و مقدمات مختلفی باید برخوردار باشند. این مقدمات عبارتند از:

مقدمات دعا

چله: چهل روز سعی شود تا زشتیها کمتر انچام گیرد و حجم معتنابهی از مستحبات مورد توجه باشد.
روزه: روزهای چهارشنبه و پنج شنبه و جمعه روز گرفته شود.
وضو: قبل از دعا وضوی کاملی و ترجیحا همراه با دعاهای مربوطه انجام گیرد.
نماز کامل: بعد از نمازی که کامل تر از نمازهای دیگر خوانده می شود، دعا شود. رکوع و سجده این نماز نیکو باشد. فرموده اند گفتن سه بار تسبیح کبیر نماز را کامل می کند. (تسبیح کبیر ذکر سبحان ربی العظیم و بحمده در رکوع و سبحان ربی الاعلی و بحمده در سجده است. در مقابل تسبیح صغیر که ذکر سبحان الله می باشد.) و نیز نافله ها به کمال نماز و رفع کاستی آن کمک شایانی می کند.
بسم الله: هر دعایی کاری است مهم و فرموده اند کار مهم بدون بسم الله ابتر و نافرجام می ماند.
الحمد لله: حمد و ثنای الهی قبل از دعا لازمه استجابت آن است. این عمل اعلان این حقیقت است که خداوندا به من نعمتهای زیادی دادی و درخواست من دلیل بر این نیست که متوجه نعمتهای تو نیستم بلکه بر عکس چون به من زیاد عنایت داشتی همین من را نسبت به کرم تو سخت امیدوار ساخته است و باعث گشته است به آنچه دارم قانع نباشم! بهترین حمد و ثنای خداوند گفتن جمله: «الحمد لله رب العالمین» است!
صلوات: «اللهم صل علی محمد و آل محمد» شعار شیعه است و شیعه با این ذکر اعتراف می کند که هرچه از نعمت دین و تأثیر شگرف آن در دنیا و ان شاء الله در آخرت دارد مدیون پیامبر اعظم اسلام و اهل بیت معصوم ایشان است. صلوات دعای مستجاب است. این دعای مستجاب وقتی در ابتدا و در میان و در آخر دعا مطرح شود، زمینه را برای استجابت دعایمان بسیار آماده می سازد!
تضرع: گریستن و زار زدن و تضرع نمودن به درگاه خداوند رسم گدایی است. نمی شود دعا را دکلمه نمود و شعرش کرد و به طور رسمی آن را خواند. این که نامش درخواست نیست! نامش اظهار بندگی نیست! وضیع و شریف، غنی و فقیر، شاه و گدا همه در درگاه او بنده ای بی هیچ بیش نیستند. باید این را در شکستن صدا و گریستن و زار زدن نشان داد. البته باید بدانیم که چیزی که بیشتر سفارش شده است گریستن است نه اشک ریختن. شکستن صدا همان گریستن است حال اگر اشک هم آمد چه بهتر و الا نباید به بهانه حال اشک نداشتن، نگریست.
سجده: نزدیک ترین حالت بنده به خداوند، حالت سجده است. اولیاء خداوند حتی خوابشان در سجده بوده است. خواب در سجده مورد مباهات خداوند نزد ملائکش می باشد.
بلند نمودن دست: دستان را به اندازه ای که روحیه گدایی و عبودیت مان اجازه می دهد بالا ببریم و بالا نگه داریم و بعد آن را که اینک پر از نور گشته است به صورت و بدن خود بمالیم که دوای دردهای لاعلاج است.
خلوت: دعای در خلوت ارزشی بسیار مضاعف نسبت به دعا در جلوت دارد. طوری زندگی کنیم که خوبیهای ما بیش از آن مقداری باشد که مردم می دانند و می بینند و می شنوند و الا اگر قضیه عکس شود، ریاکار و دورو خواهیم بود.
دعا برای غیر: دعایی به هدف اجابت نزدیک تر است که مقدمه اش دعا برای دیگری باشد. بسیاری کسان هستند که مشکلشان مثل مشکل ماست. آنها را بشناسیم و ابتداء برای حل مشکل آنها دعا کنیم. توصیه شده است در ابتدای دعای خود، برای چهل مؤمن طلب آمرزش کنیم.  این چهل مؤمن را از کسانی انتخاب کنیم که از آنها گناه کبیره و یا اصرار بر صغیره ندیده باشیم. بهتر است این چهل مؤمن از میان اولیاء خداوند باشد. می توانید نه فهرست از چهل مؤمن را از اینجادانلود کنید!
کمک به غیر: گرچه این مقدمه باید قبل از شروع به دعا باشد ولی به مناسبت «دعا برای غیر» اینجا شمارش شده است. کسی که مشکلی مثل ما دارد را پیدا کنیم و مشکلش را در حد توانمان حل کنیم و بعد برای مشکل خود دعا کنیم! اگر نیافتیم، لااقل صدقه ای بدهیم! و یا کار نیک دیگری انجام دهیم! مثلا به والدین خود احسانی بکنیم! این احسان و صدقه قربانی ما به درگاه خداوند محسوب خواهد شد!
دعاهای خاص: برای رفع هر نوع گرفتاری دعاهای خاصی از طرف ائمه معصومین علیهم صلوات الله رسیده است. نباید از خواندن این ادعیه غفلت نمود. ان شاء در بحث بعدی به تعدادی از این اذکار و ادعیه اشاره خواهیم نمود.
اصرار: ناامید نشدن از استجابت و تکرار مداوم درخواستی که داریم نشان ایمان ما به خداوند است. گرچه شاید به نظر برسد طرح مدام خواسته های مادی با رضا و عبودیت نمی سازد ولی اگر این اصرار نشان امید ما به رحمت خداوند باشد مسئله متفاوت خواهد شد. منتها از این حقیقت هیچ وقت غفلت نکنیم که مشکلات انسان بخاطر زشتکاریهای اوست. لذا رفع مشکلات تنها با آمرزش گناهان میسور خواهد بود. بنابرین استغفار، ذکر غالب شما باشد و این ذکر را مدام در لابلای دعاهای شخصی خود تکرار کنید!
نذر: نذر نمودن در صورتی که سبک باشد و موقتی، کاری پسندیده برای استجابت است. پس از نذرهای سنگین و غیر موقت جدا پرهیز کنید! خداوند متعال به کمی از عمل شما هم راضی خواهد شد مهم آن است که این عمل با توجه و حضور قلب و با طیب خاطر صورت بگیرد. فرموده اند اضافه بر چیزی که خداوند بر شما واجب نموده است چیزی را بر خود واجب نکنید!
**
برای این حقیر زیاد دعا کنید و موفق باشید!