هشت رذیله 158 / ستمگری 25 / حقوق 24 / اعمال عبادی 7 / جهاد

سلام علیکم - بسم الله

---

جهاد یکی دیگر از اعمال عبادی اسلام است. شاید در میان اعمال عبادی بیشترین ستم به جهاد روا شده است. وضعیت اسفبار مسلمین در طول تاریخ و ستمی که به آنها از طرف حکّام ستمگر شده است خود گواه بر ستم زیاد در حق «جهاد» است. زیرا اگر مسلمین جهاد را با توجه به شرائط آن انجام می دادند این چنین مجبور نبودند هر گونه ستمی را از طرف سیاسیونشان تحمل کنند.

اصولا ستم دیگری بر ما، بخاطر ستم ما به خودمان است! یعنی ابتداء این ما هستیم که ستمی انجام می دهیم. ستم دیگری موجی است که خود آن را بوجود آوردیم!

اگر در وقت مناسب خود و زیر نظر امام معصوم و یا نائب ایشان جهاد صورت می گرفت و به تبع آن ولی خداوند بر کرسی حکومت تکیه می زد آن وقت زمینه عمل به همه احکام اسلامی مهیا می شد و با اجراء شدن احکام اسلامی انسان به همان بهشتی برمی گشت که حضرت آدم در ابتدای خلقت در آن اسکان داده شده بود.

همین مقدار رشدی را هم که اسلام بدست آورده است و ابهتی که در مقابل کفار کسب نموده است همه مرهون جهاد و مدیون جهادگران و شهدای عالیمقام است.

همه انبیاء علیهم السلام دستور به جهاد داشتند. این گونه نبود که مثلا حضرت عیسی علیه السلام مأمور به تذکر نکات اخلاقی باشد ولی پیامبر اسلام مأمور به جهاد باشد خیر. قران می فرماید:

وَ کَأَیِّنْ مِنْ نَبِیٍّ قاتَلَ مَعَهُ رِبِّیُّونَ‏ کَثیرٌ (آل عمران: 146)

چه بسیار پیامبرانى که مردان الهى فراوانى به همراه آنان جنگ کردند!

همچنین می فرماید:

لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَیِّناتِ وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْکِتابَ وَ الْمیزانَ لِیَقُومَ‏ النَّاسُ‏ بِالْقِسْطِ وَ أَنْزَلْنَا الْحَدیدَ فیهِ بَأْسٌ شَدیدٌ وَ مَنافِعُ لِلنَّاسِ وَ لِیَعْلَمَ اللَّهُ مَنْ یَنْصُرُهُ وَ رُسُلَهُ بِالْغَیْبِ إِنَّ اللَّهَ قَوِیٌّ عَزیزٌ (حدید: 25)

ما رسولان خود را با دلایل روشن فرستادیم، و با آنها کتاب (آسمانى) و میزان (شناسایى حقّ از باطل و قوانین عادلانه) نازل کردیم تا مردم قیام به عدالت کنند؛ و آهن را نازل کردیم که در آن نیروى شدید و منافعى براى مردم است، تا خداوند بداند چه کسى او و رسولانش را یارى مى‏کند بى‏آنکه او را ببینند؛ خداوند قوىّ و شکست‏ناپذیر است!

این دو آیه حکایت از این می کند که همه انبیاء - و به تبع آنها اوصیای آنها - اهل جهاد بودند منتها بسیاری از آنها مورد یاری توسط امتهایشان قرار نداشتند و لذا با تقیه زیر سلطه حکام جور زندگی می کردند و مخفیانه به فعالیت روشنگری خود ادامه می دادند.

تنها با جهاد است که انسانها می توانند با آسودگی خداوند را عبادت کنند و به هدف خلقت که همانا عبادت خدای یگانه است برسند: 

لَوْ لا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ‏ صَوامِعُ وَ بِیَعٌ وَ صَلَواتٌ وَ مَساجِدُ یُذْکَرُ فیهَا اسْمُ اللَّهِ کَثیراً وَ لَیَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ یَنْصُرُهُ (حج: 40)

اگر خداوند بعضى از مردم را بوسیله بعضى دیگر دفع نکند، دیرها و صومعه‏ها، و معابد یهود و نصارا، و مساجدى که نام خدا در آن بسیار برده مى‏شود، ویران مى‏گردد! و خداوند کسانى را که یارى او کنند (و از آیینش دفاع نمایند) یارى مى‏کند.

حق چهاد بر مسلمین این است که امامان معصوم علیهم السلام با جان و مال یاری شوند. به این حق ستم شد. توبه هر گناهی به جبران گناه انجام شده است. توبه از ستم در حق جهاد، دعا نمودن برای فرج امام زمان علیه السلام است. برای اثبات این که این دعا و انتظار به حق است نه به لاف، باید زیر بیرق نائب ایشان - امام خامنه ای - سینه ای که از بصیرت انباشته شده است را سپر تیرها نمود.

بدون اثبات ولایتمداری زیر بیرق ولایت فقیه، دعای فرج جانی ندارد و به هیچ استجابتی نیز نخواهد رسید!