هشت رذیله 12 / ناسپاسی 9 / ایام الله 1 / عید عرفه
| شنبه, ۱۲ مهر ۱۳۹۳، ۰۱:۰۲ ق.ظ
سلام علیکم - بسم الله
امروز، روز عرفه است! به همین مناسبت می خواهم بجث شکرگزاری را اختصاص دهم به «شکر زمانهای خدایی!»
زمانها و مکانها و هرچه در آنهاست از آن خداوند است! ولی خداوند برای تسریع در امر کمال، زمانها و مکانهایی را معرفی نموده است که وقتی در آن قرار بگیری سرعت کمالی ات - چه از چاه بخواهی بالا بیایی و چه از کوه بخواهی بالا بروی - شدت می گیرد!
متفاوت بودن مکانها و زمانهای خدایی و مقدس را انسانها در یک صورت براحتی درک می کنند! و آن وقتی است که تقدس زمان و مکانی مخصوص، فرهنگ شود. تبدیل به باور عمومی در آید! مثل درک تقدس مساجد خاص (مسجد الحرام و مسجد النبی) و یا شبهای قدر و یا شب و روز عاشورا.
اما تقدس روزهای جمعه را و همچنین تقدس مساجد خلوت و بدون امکانات و ساده را کمتر مردم درک می کنند.
به عبارت دیگر درباره زمانها و مکانهای مقدس، کمتر درک فردی وجود دارد، بیشتر این درک، فرهنگی و اجتماعی است! به همین خاطر با تغییر فرهنگ، این درک نیز متفاوت می شود!
درکهای فرهنگی، عمقی ندراد! منطقی هم ندارد! ممکن است جامعه یک منطقه ای به مقبره منسوب به یک امامزاده بسیار علاقه نشان دهند، و آنجا را مکانی مقدس بدانند و حال آن که تحقیقات نشان دهد اصلا آنجا امازاده ای دفن نیست! ما در ایران بیش از هشت هزار بقعه مقدس داریم! باور می کنید در ایران حضرت دانیال سه تا جا قبر دارد؟!!
البته این معضل اختصاص به زمانها و مکانهای مقدس ندارد بلکه اعمال مقدس و اشخاص مقدس و اشیاء مقدس نیز این چنین هستند. بسیاری از این اعمال و اشخاص و اشیاء، برای تقدسشان مدرکی وجود ندارد! ولی تقدس فرهنگی نیاز به مدرک ندارد، نیاز به اقبال عمومی دارد! و در مقابل بسیاری از مقدسات است که چون فرهنگ جامعه پشتیبان آنها نشده است، نه تنها مقدس تلقی نمی شود که حتی ممکن است براحتی به آنها توهین هم بشود!
روز عرفه یکی از زمانهای مقدس است! زمانی است که خداوند آنچنان وعده آمرزش گناه را در آن داده است که حتی فرموده است گناه است اگر کسی در غروب عرفه شک در آمرزش گناهانش داشته باشد!!
چند سالی است به برکت رویشهای انقلاب اسلامی روز عرفه به تقدس واقعی اش دارد نزدیک می شود! ولی چقدر خوب می شد شما تقدس را از فرهنگ نگیرید که از درک خود بگیرید! چقدر خوب می شد مسجدهای ساده و خلوت و کوچک، به اندازه مسجدهای بزرگ، برایمان تقدس داشت!
چقدر خوب می شد شب و روز جمعه برایمان هوای آسمانی داشت و شمیم عطر آمرزش و عفو خداوند را در همه جان و دلمان احساس می کردیم!
دعای عرفه عجب دعایی است!! به ما یاد داده است که چگونه با خداوند می شود حرف زد! دعاها را فقط نخوانید بلکه از آن سرمشق بگیرید! آنها برای این به دست من و شما رسیده است تا به ما بیاموزند با خداوند چگونه صحبت کنید! چگونه، هم عظمتش را درک کنید و هم از خلوت با او لذت ببرید! نه صمیمیتش، او را نزد شما عادی کند و نه عظمتش جلوی صمیمیت شما را بگیرد! جمع بین ایندو سخت است! ولی اگر جمع شود خشیت بوجود می آید! خشیت آمیزه ای از خوف و انس است! عجب طعم ملسی دارد این خشیت!!
توصیه می کنم قبل از این که دعای عرفه را بخوانید اول آن را مطالعه کنید! مثلا قبل از ظهر عرفه آن را مطالعه کنید و بعد از ظهر آن را بخوانید!
شاکر روزهای مقدس بودن، به معنای مقدس انگاشتن آنهاست! وقتی بزرگی به کوچکی می گوید: «این کتاب خیلی ارزشمند است!» اگر کوچک بخاطر کوچکی اش ارزشمندی آن کتاب را نفهمید، باید سری تکان دهد و سخن آن بزرگ را تأیید کند! بالاخره او روزی بزرگ خواهد شد. اصلا با این کار زودتر بزرگ می شود!
هرآنچه را نداری و دوست داری داشته باشی، فکر کن آن را داری و رفتارت را طبق فکرت قرار بده و نقش بازی کن!
هر آنچه را که داری و دوست نداری داشته باشی، فکر کن که آن را نداری و رفتارت را طبق فکرت تنظیم کن و ادای کسانی را در بیاور که آن را ندارند!
روز عرفه روز دعاست! روز سخن گفتن با خداوند است! بلدی با خداوند سخن بگویی؟ این روشها را امتحان کن:
* خودت را در محکمه عدل الهی فرض کن و از گناهانی که به تو نسبت داده شده است و ثابت هم شده است عذر خواهی کن! از حماقت و جهالتت برای انجام آن گناهان بگو! از تخیلت بهره بگیر تا عظمت محکمه عدل الهی را کمی درک کنی!
* خودت بشو قاضی و نفست را به سختی محاکمه کن! هنگامی که با نفست سخن می گویی هیچ رعایت ادب را نکن! به او توهین کن! سرش داد بکش! و خودت را در محضر خدا احساس کن! تو در محکمه عدل الهی قاضی شده ای و مشغول محاکمه نفست هستی!
* فرض کن فرشته مرگ سراغت آمده است! و تو به او التماس می کنی که یک بار به تو فرصت دهد! چگونه التماس می کنی؟
* نعمتهای ریز و درشت مادی و معنوی که خداوند به تو داده است را شماره کن و توضیح بده!
زمانها و مکانها و هرچه در آنهاست از آن خداوند است! ولی خداوند برای تسریع در امر کمال، زمانها و مکانهایی را معرفی نموده است که وقتی در آن قرار بگیری سرعت کمالی ات - چه از چاه بخواهی بالا بیایی و چه از کوه بخواهی بالا بروی - شدت می گیرد!
متفاوت بودن مکانها و زمانهای خدایی و مقدس را انسانها در یک صورت براحتی درک می کنند! و آن وقتی است که تقدس زمان و مکانی مخصوص، فرهنگ شود. تبدیل به باور عمومی در آید! مثل درک تقدس مساجد خاص (مسجد الحرام و مسجد النبی) و یا شبهای قدر و یا شب و روز عاشورا.
اما تقدس روزهای جمعه را و همچنین تقدس مساجد خلوت و بدون امکانات و ساده را کمتر مردم درک می کنند.
به عبارت دیگر درباره زمانها و مکانهای مقدس، کمتر درک فردی وجود دارد، بیشتر این درک، فرهنگی و اجتماعی است! به همین خاطر با تغییر فرهنگ، این درک نیز متفاوت می شود!
درکهای فرهنگی، عمقی ندراد! منطقی هم ندارد! ممکن است جامعه یک منطقه ای به مقبره منسوب به یک امامزاده بسیار علاقه نشان دهند، و آنجا را مکانی مقدس بدانند و حال آن که تحقیقات نشان دهد اصلا آنجا امازاده ای دفن نیست! ما در ایران بیش از هشت هزار بقعه مقدس داریم! باور می کنید در ایران حضرت دانیال سه تا جا قبر دارد؟!!
البته این معضل اختصاص به زمانها و مکانهای مقدس ندارد بلکه اعمال مقدس و اشخاص مقدس و اشیاء مقدس نیز این چنین هستند. بسیاری از این اعمال و اشخاص و اشیاء، برای تقدسشان مدرکی وجود ندارد! ولی تقدس فرهنگی نیاز به مدرک ندارد، نیاز به اقبال عمومی دارد! و در مقابل بسیاری از مقدسات است که چون فرهنگ جامعه پشتیبان آنها نشده است، نه تنها مقدس تلقی نمی شود که حتی ممکن است براحتی به آنها توهین هم بشود!
روز عرفه یکی از زمانهای مقدس است! زمانی است که خداوند آنچنان وعده آمرزش گناه را در آن داده است که حتی فرموده است گناه است اگر کسی در غروب عرفه شک در آمرزش گناهانش داشته باشد!!
چند سالی است به برکت رویشهای انقلاب اسلامی روز عرفه به تقدس واقعی اش دارد نزدیک می شود! ولی چقدر خوب می شد شما تقدس را از فرهنگ نگیرید که از درک خود بگیرید! چقدر خوب می شد مسجدهای ساده و خلوت و کوچک، به اندازه مسجدهای بزرگ، برایمان تقدس داشت!
چقدر خوب می شد شب و روز جمعه برایمان هوای آسمانی داشت و شمیم عطر آمرزش و عفو خداوند را در همه جان و دلمان احساس می کردیم!
دعای عرفه عجب دعایی است!! به ما یاد داده است که چگونه با خداوند می شود حرف زد! دعاها را فقط نخوانید بلکه از آن سرمشق بگیرید! آنها برای این به دست من و شما رسیده است تا به ما بیاموزند با خداوند چگونه صحبت کنید! چگونه، هم عظمتش را درک کنید و هم از خلوت با او لذت ببرید! نه صمیمیتش، او را نزد شما عادی کند و نه عظمتش جلوی صمیمیت شما را بگیرد! جمع بین ایندو سخت است! ولی اگر جمع شود خشیت بوجود می آید! خشیت آمیزه ای از خوف و انس است! عجب طعم ملسی دارد این خشیت!!
توصیه می کنم قبل از این که دعای عرفه را بخوانید اول آن را مطالعه کنید! مثلا قبل از ظهر عرفه آن را مطالعه کنید و بعد از ظهر آن را بخوانید!
شاکر روزهای مقدس بودن، به معنای مقدس انگاشتن آنهاست! وقتی بزرگی به کوچکی می گوید: «این کتاب خیلی ارزشمند است!» اگر کوچک بخاطر کوچکی اش ارزشمندی آن کتاب را نفهمید، باید سری تکان دهد و سخن آن بزرگ را تأیید کند! بالاخره او روزی بزرگ خواهد شد. اصلا با این کار زودتر بزرگ می شود!
هرآنچه را نداری و دوست داری داشته باشی، فکر کن آن را داری و رفتارت را طبق فکرت قرار بده و نقش بازی کن!
هر آنچه را که داری و دوست نداری داشته باشی، فکر کن که آن را نداری و رفتارت را طبق فکرت تنظیم کن و ادای کسانی را در بیاور که آن را ندارند!
روز عرفه روز دعاست! روز سخن گفتن با خداوند است! بلدی با خداوند سخن بگویی؟ این روشها را امتحان کن:
* خودت را در محکمه عدل الهی فرض کن و از گناهانی که به تو نسبت داده شده است و ثابت هم شده است عذر خواهی کن! از حماقت و جهالتت برای انجام آن گناهان بگو! از تخیلت بهره بگیر تا عظمت محکمه عدل الهی را کمی درک کنی!
* خودت بشو قاضی و نفست را به سختی محاکمه کن! هنگامی که با نفست سخن می گویی هیچ رعایت ادب را نکن! به او توهین کن! سرش داد بکش! و خودت را در محضر خدا احساس کن! تو در محکمه عدل الهی قاضی شده ای و مشغول محاکمه نفست هستی!
* فرض کن فرشته مرگ سراغت آمده است! و تو به او التماس می کنی که یک بار به تو فرصت دهد! چگونه التماس می کنی؟
* نعمتهای ریز و درشت مادی و معنوی که خداوند به تو داده است را شماره کن و توضیح بده!
- ۱ نظر
- ۱۲ مهر ۹۳ ، ۰۱:۰۲