هشت رذیله 115 / لجاجت 67 / توبه از لجاجت 62 / شرح دعای استغفار 61 (بند 53)
سلام علیکم – بسم الله
دعای استغفار بند 53
اللَّهُمَّ
وَ أَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ یُمِیتُ الْقَلْبَ وَ یَشْعَلُ الْکَرْبَ وَ یُرْضِی
الشَّیْطَانَ وَ یُسْخِطُ الرَّحْمَنَ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ
اغْفِرْهُ لِی یَا خَیْرَ الْغَافِرِینَ.
بار خدایا ! از تو آمرزش
میطلبم برای هر گناهی که دل را میمیراند، و آتش مشکلات را می افروزد، و شیطان را خشنود
و خدای رحمان را به خشم می آورد؛ پس بر محمد و آل محمد درود فرست و این گونه گناهم
را بیامرز ای بهترین آمرزندگان!
لغت:
یشعل (شعل) به معنای شعله کشیدن همراه با پخش شدن و نورافشانی است!
الکرب (کرب) به معنای تنگی شدید در قلب است. البته بیشتر این واژه برای موجبات این تنگی در قلب بکار می رود مثل سختیهای زندگی. ولی به نظر می رسد این کلمه در دعای فوق به همان معنی لغوی آن است!
شرح:
گناه قلب را می میراند و آن را به سختی تنگ و فشرده می سازد در نتیجه از هر دریافت جدیدی که بتواند او را از مخمصه ای که در آن گرفتار آمده است محروم می سازد!
قلب نامش «قلب» است زیرا از آن انتظار منقلب شدن و متحول گشتن و برگشتن و درک جدید برای تغییری بنیادی یافتن می رود! وقتی این انتظار از قلب، ناکام بماند و امیدی توبه و برگشت دیگر از آن وجود نداشته باشد نمی توان آن را «قلب» نامید.
قلب همچون تن بیماری دارد و در نهایت مرگ دارد. هر بیماری اگر مداوا نشود گسترش می یابد و قسمتهای بیشتری از محیط خود را فاسد می کند طوری که اگر مداوا هم بشود همچنان قسمتی از آنچه فاسد شده است بلااستفاده می ماند.
قلب هایی که بواسطه گناه فاسد شده است وقتی هم که بهبود یابد و فرد توبه کند قسمتی از رتبه های کمالی را از دست داده است همچنان که حضرت آدم با این که توبه اش پذیرفته شد و خداوند او را به عنوان پیک وحی خویش برگزید ولی خودش فرمود: لم نجد له عزما! ما از أدم عزم راسخی ندیدم لذا ایشان جزء پیامبران اولوالعزم نشد!
تأخیر در توبه موقعیت کمالی بیشتری را از انسان می رباید و این حسرتش حتی در بهشت نیز همراه انسان خواهد بود!
پس باید هر چه سریعتر جلو فسار بیشتر قلب را گرفت که اگر این فساد موجب مرگ قبل شود دیگر راه توبه برویش بسته می شود. باران بر خاک خشک ببیارد امید رویش بذری در آن هست ولی وقتی بر سنگ ببارد دیگر چه امیدی میتوان برای رشد و برکت داشت؟!
شیطان قسم خورده است که همه انسانها را اغواء کند و آنها را نه در مسید رشد که در مسیر «غیّ» راهنمایی کند.
هر گناه گامی است بر خلاف مسیر رشدی که خدای رحمان آن را پیش پای بشر گذاشته است در نتیجه هر گناه رضایت شیطان را به دنبال داشته و خشم خداوند را در پی دارد!
- ۰ نظر
- ۲۳ مهر ۹۴ ، ۰۱:۰۲