هشت رذیله 90 / لجاجت 42 / توبه از لجاجت 37 / شرح دعای استغفار 36 (بند 28)
سلام علیکم - بسم الله
دعای استغفار بند28
اللَّهُمَّ
وَ أَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ خَلَوْتُ بِهِ فِی لَیْلٍ أَوْ نَهَارٍ وَ أَرْخَیْتَ
عَلَیَّ فِیهِ الْأَسْتَارَ حَیْثُ لَا یَرَانِی إِلَّا أَنْتَ یَا جَبَّارُ فَارْتَابَتْ
فِیهِ نَفْسِی وَ مَیَّزْتُ بَیْنَ تَرْکِهِ لِخَوْفِکَ وَ انْتِهَاکِهِ لِحُسْنِ الظَّنِّ
بِکَ فَسَوَّلَتْ لِی نَفْسِی الْإِقْدَامَ عَلَیْهِ فَوَاقَعْتُهُ وَ أَنَا عَارِفٌ
بِمَعْصِیَتِی فِیهِ لَکَ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اغْفِرْهُ لِی
یَا خَیْرَ الْغَافِرِینَ.
بار خدایا ! از تو آمرزش
میطلبم برای هر گناهی که در شب یا روز در تنهایی به سراغ آن رفتم و تو پرده های ستّاریت
را بر من فرو انداختی، به طوری که هیچ کس جز تو، ای خدای جبّار، نمیدید، پس به تردید
افتادم بین این که از ترس تو آن را ترک کنم یا به واسطه ی حسن ظن به تو آن را مرتکب
شوم. پس نفس آن را برایم زینت داد و انجام دادم در حالی که میدانستم معصیت تو را مرتکب
میشوم؛ پس بر محمد و آل محمد درود فرست و این گونه گناهم را بیامرز ای بهترین آمرزندگان!
لغت:
ارخیت (رخو) به معنای سستی در مقابل مفهوم شدت است! در آیه فوق که تعلق گرفته است به «استار» یعنی پرده ها به معنای به آرامی انداختن پردها می باشد!
جبار (جبر) به معنای ظهور عظمت و نفوذ قدرت و تسلط بر امری است طوری که طرف مقابل را تحت نفوذ و حکم و سلطنتش قرار می دهد.
ارتابت (ریب) به معنای توهم همراه با شک است و لذا قابل اعتماد و استناد نیست!
میّزت (میز) به معنای تعیین خصوصیات یک شیء و جدا نمودن او از آنچه شبیه آن است! تمییز به معنای بکار بردن قوه فکر برای انتخاب بین دو شیء مشترک است!
سوّلت (سول) به معنای آسانی گیری همراه با فریب است! تسویل یعنی چیزی را خارج از حق و موقعیت محکمش قرار دادن آن هم بوسیله زیبا نمایی!
شرح:
این فراز از دعای استغفار وضعیت روانی معصیتکار مورد توجه قرار داده است! چگونه می شود انسان با توجه به ایمانی که به خداوند دارد معصیت می کند؟!
ایمان به معنای بارو داشتن اسماء حسنای خداوند است! ایمان به مکافی و جزادهندگی خداوند انسان را می ترساند و ایمان به بخشندگی خداوند، موجب حسن ظن انسان به خداوند می شود و از ترس او می کاهد.
تردید انسان بین این خوب و آن حس ظن توضیحی برای تردید او در آغاز معصیت است!
متأسفانه نفس با تزیین و ساده انگاری و آسان جلوه دادن معصیت، خوف را از بین برده و انسان را راضی به معصیت می کند!
هرچند نفس با تزیین معصیت زمینه گناه را برای انسان آماده می سازد ولی انسان در حین معصیت نیز دقیقا می داند دارد چه می کند و به معصیت معرفت دارد یعنی به معصیت بودن همه اجزاء کارش واقف است!
- ۰ نظر
- ۲۴ مرداد ۹۴ ، ۱۹:۴۲