پاورقی: تبریک به ظالم

سلام علیکم - بسم الله

متأسفانه اطلاع یافتیم آقای خیلی ظریف، وزیر امور خارجی و اجنبی به وزیر خارجه امروز عربستان و سفیر دیروز آل سقوط در آمریکا و طراح اصلی حمله به یمن، تبریک فرستاده است.

آقای خیلی ظریف! حمایت از یمنی ها نمی کنی چرا در پیام تبریک به ظالم آرزوی گسترش روابط فی ما بین می کنی؟!

آرامش درون کشور را اگر قرار بود با تبریک به ظالم بدست بیاوریم اصلا چرا انقلاب کردیم؟!

آقای مثلا روحانی! شما که بجای پرداختن به اجرائیات، روزنامه ای دهان باز شده ای، و هرچه رهبری توصیه می کند و امر می کند و تأکید می کند روز بعدش در کابینه ات با این حرف تکراری جلسه را آغاز می کنی که: «ما از اول که روی کار آمده ایم این مسائل را مورد توجه ویژه قرار دادیم» معلوم است با این همه زاویه از رهبری و تمسخر باید اینقدر وزیر خارجه و اجنبی پرورت ظریف باشد و اخم که نه، لبخند بزند و تبریک بگوید!

آهای ظریف! تو کودک نداری؟ نوه چی؟ یکی از آنها را اگر بنی کلب عربستان می کشت باز هم از گسترش روابط با آنها سخن می گفتی؟

شرم باد بر شما! شرم باد بر شما!

آهای! اگر تو هم جایت را به ظریف تر از خودت می دادی، آن سگ امور خارجه عربستان پیام تبریک می فرستاد؟ آروزی گسترش روابط می کرد؟ آن خوکی که به نوجوانان ما تجاوز می کند و آن گرگی که کودکان برادران ما را می کشد؟!

آقایان! باید چشم دیگر را هم گشود! و یا هر دو چشم را بست! بس کنید! بس است! 

شعار امسال

سؤال:

سلام

مگه حضرت آقا نفرمودند همدلی و همزبانی؟ آیا این پست شما نادیده گرفتن حرف رهبری نیست؟

اصلا این حرف رهبری چه معنی دارد" همدلی و همزبانی"؟

ممنون از زحمات شما.

التماس دعا.

پاسخ:
سلام علیکم
حضرت آقا در بیاناتشان در حرم رضوی در آغاز سال فرمودند:
«من از همه‌ی دولتها در دوران مسئولیّت خودم حمایت کردم؛ از این دولت هم حمایت میکنم. هرجا هم لازم باشد تذکّر میدهم؛ البتّه چک سفید امضا هم به کسی نمیدهم. نگاه میکنم به عملکردها و برحسب عملکردها قضاوت میکنم و به توفیق الهی و به کمک الهی، برحسب عملکردها هم عمل خواهم کرد.»
ما هم نگاه به عمکردها می کنیم و بر حسب عملکردها قضاوت می کنیم!
عملکرد وزارت خارجه در تبریک فرستادن به وزارت خارجه عربستان بسیار نامناسب بودن است.  در این تبریک حتی اشاره ای به جنایات عربستان ن شده است چه می شد که آقای ظریف در این پیام اظهار امیدواری می کرد که مسئله یمن بجای حل نظامی، حل سیاسی می شد؟!
ما طبق رویه ای که حضرت آقا اعلان نمودند، طبق عملکرد وزرات خارجه قضاوت خود را نوشتیم! اگر شما قضاوتی غیر از این دارید می توانید آن را نشر دهید!
از مجموع سخنان حضرت آقا چنین بر می آید که این همدلی و همزبانی که  فرمودند نظرشان بیشتر دولت بود.
اگر نیازی هست بگویید تا قسمتهای زیادی از سخنان ایشان را برای سندیت برداشت فوق خدمت شما عرض کنم!

سؤال:
لطف میکنید.

چند نمونه کوچک اما ظاهر کفایت می کند. لطفا از این مدل ها نباشه" حضرت آقا چرا اول گفت دولت! بعد گفت ملت"

ممنون.

پاسخ:
سخن منتقدین در سیاست خارجی اظهار دلواپسی در عبور از خط قرمزها توسط دولت است که حضرت آقا نیز بارها به دولت تأکید نمودند که خط قرمزها باید رعایت شود.
سخن متقدین در سیاست اقتصادی دولت، اظهار نگرانی از رعایت نشدن اقتصاد مقاومتی است که حضرت آقا بیش از بیست بار این را به دولت تأکید نمودند.
حضرت آقا اولین نمونه همدلی را به دولت تذکر دادند: (94/1/20)
«الان فرصت خوبی است برای همدلی؛ یک عدّه‌ای مخالفند، یک عدّه‌ای اعتراض دارند؛ خیلی خب، مسئولین ما که مردمان صادقی هستند، مردمان علاقه‌مند به منافع ملّی‌اند، بسیار خب، یک جمعی از مخالفین را ــ از آن افرادی را که شاخصند ــ دعوت کنند، حرفهای آنها را بشنوند؛ ای بسا در حرفهای آنها یک نکته‌ای باشد که این نکته را اگر رعایت کنند، کارشان بهتر پیش برود؛ اگر چنانچه نکته‌ای هم نبود، آنها را قانع کنند؛ این میشود همدلی؛ این میشود یکسان‌سازی دلها و احساسها، و به تبع آن عملها. به نظر من بنشینند، بشنوند، بحث کنند. حالا ممکن است بگویند آقا ما سه ماه بیشتر زمان نداریم؛ خب، حالا سه ماه بشود چهار ماه، آسمان که به زمین نمی‌آید؛ چه اشکالی دارد؟ کمااینکه آنها در یک برهه‌ی دیگری هفت ماه زمان را عقب انداختند. خیلی خب، دوستان ما هم اگر چنانچه در این همدلی‌ها و هم‌زبانی‌ها و تبادل‌نظرها یک وقتی گرفته شد، چه اشکال دارد، وقتی گرفته بشود، یک خرده زمان آن تصمیمات نهایی عقب بیفتد؛ طوری نخواهد شد.»
خلاصه این که آنچه منتقدین می گویند، حضرت آقا آنها نیز آن را می گوید منتها با لحنی آرامتر از منتقدین که البته لازمه رهبریت ایشان است.
نکته دیگر این که دل مردم پر از نفرت از آمریکا و ایادی اوست. و زبانشان مرگ بر اینان است! و حضرت آقا هم فرمودند من انقلابی ام! اگر قرار باشد دل مردم با دل دولتیها یکی بشود، باید به میزان زیادی از بدبینی اشان نسبت به آمریکا بکاهند و اگر زبانشان هم مثل آنها باشد که باید از بسیاری از مرگ گفتنهایشان دست بردارند.
آیا باید مردم این چنین کنند؟ یا این دولتها هستند که خود را هم دل و هم زبان ملتی بکنند که نمایندگی بین المللی آنها را بر عهده دارند؟
تنها شبهه ای که می ماند و ممکن است آنچه ما هم نوشیتم از این شبهه بی نصیب نباشد، قالب تند انتقادهاست! که باید منتقدین رعایت بیشتری بکنند!