پاسخ / مرز اعتماد بنفس و عجب

سؤال 152:

باسلام واحترام...دربرخی شرایط انسان باموضوعاتی در خود ودیگران مواجه میشودکه دارای عجب میشود مثلا درشرایطی احساس میکندکه شرایط وویزگی های بهتری ازسایر افراد اطراف دارد،ایا صرف این احساس عجب وناپسنداست؟ایااگرتوجه کند که این نعمت ازخداست وبدون لطف خداونددارای این نعمت نمیشده دیگر این عجب نیست؟ بطورکلی مرز ان را بااعتماد بنفس  غیرمذموم وعجب مذموم چگونه میتوان دریافت؟

پاسخ:

اگر انسان نگاهش به آنچه دارد نگاه بنده ای باشد که مولایش به امانت نعمتهایی قرار داده است تا به کمک آنها بتواند وظائف بندگیش را بخوبی انجام دهد، این نگاه سبب می شود تا آن نعمتها را ثمره تلاشهای فردیش نداند و در نتیجه دچار عجب و خودپسندی نشود!

و همنی نگاه سبب می شود تا هر جا که لازم بود از این نعمتها بگوید و نتیجه بگیرد که خداوند مهربان بندهای خویش را و از آن جمله او را رها نکرده است!

پس نگاه عبودی اگر باشد خوشحالی از آنچه دارد عجب نیست و ابراز این شادی نیز تفاخر مذموم محسوب نمی شود!