هشت رذیله 128 / لجاجت 80 / توبه از لجاجت 75 / شرح دعای استغفار 74 (بند 66)
سلام علیکم – بسم الله
دعای استغفار بند 66
اللَّهُمَّ وَ أَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ لَزِمَنِی
بِسَبَبِ کُرْبَةٍ اسْتَعَنْتُ عِنْدَهَا بِغَیْرِکَ أَوِ اسْتَبْدَدْتُ بِأَحَدٍ فِیهَا
دُونَکَ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اغْفِرْهُ لِی یَا خَیْرَ الْغَافِرِینَ.
بار خدایا ! از تو آمرزش
میطلبم برای هر گناهی که همراهم گشت به خاطر گرفتاری که در آن از غیر تو کمک خواستم،
یا در آن گرفتاری به کسی جز تو پناه بردم؛ پس بر محمد و آل محمد درود فرست و این گونه
گناهم را بیامرز ای بهترین آمرزندگان!
لغت:
استبدَدتُ (بدد) به معنای تفریق و جدا بودن است. این واژه در دعای فوق به معنای این است که من منفردا و به تنهایی از مخلوقت کمک کی گیرم و تو را دخیل در این کمک گیری نمی کنم!
شرح:
در این بند از دعا نیز اشاره به همان نکته ای شده است که در بند قبلی از سخن به میان آمده بود منتها در حوزه گستره ای وسیع تر.
مشکلاتی که گناه برای انسان می آورد فقط اقتصادی نیست! بلکه هر آنچیزی است که قلب را تنگ و نفس کشیدن را سخت و دنیای پیرامون را به شدت خفه و گرفته می سازد!
این گرفتگی نشان یک مرض است! و آن مرض گناه است و انسان باید با توجه به نشانه های پی به بیماریش ببرد و به معالجه خود ببپرازد ولی انسان این کار را نمی کند و در پی تسکین موقتی گرفتگی خود است!
انسان هنگام گرفتگی سراغ مخلوق می رود. پناه به آدمها و چیزهای مسکن می برد! سراغ دوست و عشق به مخلوق را می گیرد!
دوست خوب است ولی نه به قیمت روی گردانی از خداوند. لذا فرموده اند خداوند حبیب کسی است که حبیبی ندارد! کسی که حبیب و دوست را حایگزین خداوند نکرده است، می تواند امید داشته باشد خداوند حبیب او باشد!
یَا حَبِیبَ مَنْ لَا حَبِیبَ لَهُ یَا طَبِیبَ مَنْ لَا طَبِیبَ لَهُ یَا مُجِیبَ مَنْ لَا مُجِیبَ لَهُ یَا شَفِیقَ مَنْ لَا شَفِیقَ لَهُ یَا رَفِیقَ مَنْ لَا رَفِیقَ لَهُ یَا مُغِیثَ مَنْ لَا مُغِیثَ لَهُ یَا دَلِیلَ مَنْ لَا دَلِیلَ لَهُ یَا أَنِیسَ مَنْ لَا أَنِیسَ لَهُ یَا رَاحِمَ مَنْ لَا رَاحِمَ لَهُ یَا صَاحِبَ مَنْ لَا صَاحِبَ لَه (دعای جوشن کبیر)
