هشت رذیله 92 / لجاجت 44 / توبه از لجاجت 39 / شرح دعای استغفار 38 (بند 30)
سلام علیکم - بسم الله
دعای استغفار بند 30
اللَّهُمَّ
وَ أَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ مَالَیْتُ (مَالأتُ) فِیهِ عَلَى أَحَدٍ مِنْ خَلْقِکَ
أَوْ أَسَأْتُ بِسَبَبِهِ إِلَى أَحَدٍ مِنْ بَرِیَّتِکَ أَوْ زَیَّنَتْهُ لِی نَفْسِی
أَوْ أَشَرْتُ بِهِ إِلَى غَیْرِی أَوْ دَلَلْتُ عَلَیْهِ سِوَایَ أَوْ أَصْرَرْتُ
عَلَیْهِ بِعَمْدِی أَوْ أَقَمْتُ عَلَیْهِ بِجَهْلِی فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ
مُحَمَّدٍ وَ اغْفِرْهُ لِی یَا خَیْرَ الْغَافِرِینَ.
بار خدایا ! از تو آمرزش
میطلبم برای هر گناهی که در آن معاونت کردم علیه یکی از بندگانت، یا دیگری را به سوی
آن راهنمایی کردم، و یا غیر خود را به سوی آن دلالت نمودم، یا با تعمّد در آن اصرار
ورزیدم، یا از روی نادانی در آن مقیم شدم؛ پس بر محمد و آل محمد درود فرست و این گونه
گناهم را بیامرز ای بهترین آمرزندگان!
لغت:
مالیت (ملی) مالأت (ملأ) ملأ به معنای جمعیت است و مالأ یعنی گشتم از جمع، یعنی جزء گروه او شدم، پس مالأت یعنی کمک نمودم او را!
بریّتک (بری، برء) به معنای منزه بود و بی عیب بودن است! و وقتی مردم، بدون توجه به تفاوتهایشان مورد بررسی باشند به آنها بریّه گفته می شود.
اشرت (شور) به معنای اشاره نمودن است!
دللت (دلل) به معنای بون شیء در وضعیتی است که از شیء دیگری خبر دهد!
اصررت (صرر) به معنای ظهور شدّت است. اصرار در کاری به معنای آشکار نمودن تمایل شدید برای تحقق آن کار است!
بعمدی (عمد) به معنای تمایل همراه با رکون است! تمایل قلب همراه با استناد و اتکاء!
شرح:
گناه، گناه است! نباید گذاشت نفس با آرایش نمودن بعضی از گناهان، از زشتی آنها بکاهد!
در فراز فوق به سه مورد از این زینتها اشاره شده است:
مورد اول: کمک نمودن به دیگری باری ارتکاب گناه تفاوتی با بدی نمودن به او ندارد! تصور نشود گناه کمک نمودن برای گناه کمتر از بدی نمودن به اوست! هرچند متأسفانه جامعه این دو را در یک ردیف نمی داند حتی ممکن است تصور شود، کمک نمودن به گناه لطفی است که درباره دیگری شده است!!
مورد دوم: کمک به گناه دیگری تفاوتی ندارد با یک کمک اندک مثلا در حد یک اشاره باشد و یا با راهنمایی کامل صورت پذیرفته باشد! بالاخره همان اشاره هم سبب شده است تا فرد حرکت کند و همه امکانات انجام گناه را فراهم آورد!
مورد سوم: گناهی که بر اساس جهل صورت می گیرد با آنچه به صورت عمدی انجام می شود یکسان است! زیرا این چهل باید تبدیل به علم می شده است!
روز قیامت شخص گنهکار را به محاکمه می کشند! اگر عامل بوده است به او می گویند: چرا عمل نکردی و اگر جاهل بوده است از او می پرسند: چرا یاد نگرفتی!
در سه مورد فوق از تزیین نفس برای کاستن از زشتی گناهان جلو گیری شده است!
وقتی خداوند گناهی را می بخشد که فرد به زشتی کامل آن اعتراف کند و هیچ بهانه که به نوعی بخواهد از زشتی گناهش بکاهد نه به زبان آورد و نه در ذهن داشته باشد!